2-ja Krasnoarmiejskaja ul. nr 4
2-я Красноармейская ул., nr 4
Gmach główny Instytutu Inżynierów Cywilnych, obecnie (od roku 1993) Petersburskiego Państwowego Uniwersytetu Architektoniczno-Budowlanego - widok współczesny © MCK (fot. E. Ziółkowska).
01.12.2015
2-я Красноармейская ул., nr 4 [2-ja Krasnoarmiejskaja ul. nr 4]
Instytut Inżynierów Cywilnych [Институт гражданских инженеров] (IIC), obecnie (od 1993) Petersburski Państwowy Uniwersytet Architektoniczno-Budowlany [Санкт-Петербургский государственный архитектурно-строительный университет]. Uczelnia o charakterze politechnicznym powstała na mocy manifetu cara Mikołaja I (1796–1855) z 17 grudnia 1842 r. z połączenia powołanej przez niego do życia 27 kwietnia 1832 r. Szkoły Architektury oraz utworzonej podobnym ukazem z 26 sierpnia 1830 r. Szkoły Inżynierów Cywilnych. Obok Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych była to jedna z ważniejszych szkół wyższych kształcących polskich architektów w XIX w.
W latach 1842–1892 ukończyło ją 1020 absolwentów; do 1917 r. znalazło się wśród nich ponad 200 Polaków, w tym wielu późniejszych architektów miejskich, gubernialnych i powiatowych. Wykładowcą IIC był Karol Majewski (1824–1897), absolwent IIC z 1846 r., który nad Newą pełnił ważne funkcje ministerialne i zarządzał Koleją Nadwiślańską. W Petersburgu zrealizował wiele projektów architektonicznych, m.in. cerkiew św. Michała Archanioła i gmach Ekspedycji Papierów Wartościowych. Od 1917 r. katedrą budowy mostów IIC kierował Andrzej Pszenicki (1869–1941).
Wśród absolwentów uczelni byli twórcy charakterystycznych petersburskich modernistycznych budowli, architekci: Stefan Kryczyński (1874–1923) i Marian Peretiatkowicz (1872–1916). IIC ukończyli też: Piotr Stanisław Drzewiecki (1865–1943), pierwszy prezydent Warszawy odrodzonej Rzeczypospolitej, oraz architekci: Józef Gosławski (1865–1904), architekt miejski w Baku, Juliusz Dzierżanowski (1873–1943), związany z Wilnem Wacław Michniewicz (1866–1947), Kazimierz Gadomski (1849–1928), Stanisław Gałęzowski (1903–1945), Henryk Julian Gay (1875–1936), działający w Baku Kazimierz Skórewicz (1866–1950), autor projektu warszawskiego gmachu Sejmu RP, Jarosław Wojciechowski (1874–1942) i Jan Zachwatowicz (1900–1983), po II wojnie światowej polski generalny konserwator zabytków, autor koncepcji odbudowy warszawskiego Starego Miasta i Zamku Królewskiego oraz używanego do dziś międzynarodowego znaku obiektu zabytkowego.
Instytut Inżynierów Cywilnych [Институт гражданских инженеров] (IIC), obecnie (od 1993) Petersburski Państwowy Uniwersytet Architektoniczno-Budowlany [Санкт-Петербургский государственный архитектурно-строительный университет]. Uczelnia o charakterze politechnicznym powstała na mocy manifetu cara Mikołaja I (1796–1855) z 17 grudnia 1842 r. z połączenia powołanej przez niego do życia 27 kwietnia 1832 r. Szkoły Architektury oraz utworzonej podobnym ukazem z 26 sierpnia 1830 r. Szkoły Inżynierów Cywilnych. Obok Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych była to jedna z ważniejszych szkół wyższych kształcących polskich architektów w XIX w.
W latach 1842–1892 ukończyło ją 1020 absolwentów; do 1917 r. znalazło się wśród nich ponad 200 Polaków, w tym wielu późniejszych architektów miejskich, gubernialnych i powiatowych. Wykładowcą IIC był Karol Majewski (1824–1897), absolwent IIC z 1846 r., który nad Newą pełnił ważne funkcje ministerialne i zarządzał Koleją Nadwiślańską. W Petersburgu zrealizował wiele projektów architektonicznych, m.in. cerkiew św. Michała Archanioła i gmach Ekspedycji Papierów Wartościowych. Od 1917 r. katedrą budowy mostów IIC kierował Andrzej Pszenicki (1869–1941).
Wśród absolwentów uczelni byli twórcy charakterystycznych petersburskich modernistycznych budowli, architekci: Stefan Kryczyński (1874–1923) i Marian Peretiatkowicz (1872–1916). IIC ukończyli też: Piotr Stanisław Drzewiecki (1865–1943), pierwszy prezydent Warszawy odrodzonej Rzeczypospolitej, oraz architekci: Józef Gosławski (1865–1904), architekt miejski w Baku, Juliusz Dzierżanowski (1873–1943), związany z Wilnem Wacław Michniewicz (1866–1947), Kazimierz Gadomski (1849–1928), Stanisław Gałęzowski (1903–1945), Henryk Julian Gay (1875–1936), działający w Baku Kazimierz Skórewicz (1866–1950), autor projektu warszawskiego gmachu Sejmu RP, Jarosław Wojciechowski (1874–1942) i Jan Zachwatowicz (1900–1983), po II wojnie światowej polski generalny konserwator zabytków, autor koncepcji odbudowy warszawskiego Starego Miasta i Zamku Królewskiego oraz używanego do dziś międzynarodowego znaku obiektu zabytkowego.
Materiały związane z hasłem
Indeks adresowy:
2-ja Krasnoarmiejskaja ul. nr 4
ostatnio dodane
Hasła:
Czarnomska Izabella
Walentynowiczówna Wanda
Skąpski Franciszek Salezy
Słonimski Ludwik
Walentynowicz Marian
Krajowski-Kukiel Feliks
Walentynowicz Rafał Antoni Władysław
Ogiński Ignacy
Szemioth Piotr
Szemioth Stanisław
Szemioth Włodzimierz
Szemioth Aleksander Edward
Żukowska Jadwiga Aniela Tekla
Liniewicz Leon
Filipkowski Stefan Julian
Rawicz-Szczerbo Władysław
Rzymskokatolickie parafie i kaplice Petersburga/Piotrogrodu oraz dekanatu petersburskiego
Mickiewicz Stefan
Kakowski Aleksander
Spasowicz Włodzimierz
Parafia i kościół św. Stanisława w Petersburgu
Żenkiewicz Józef
„Promień Poranny” / „Promień”
Dąbrowski Jarosław
Klub Robotniczy „Promień”
Polska Szkoła Przygotowawcza i Pierwsze Polskie Gimnazjum Żeńskie Stanisławy Ćwierdzińskiej
Barchwic Maria Ludwika
Petersburskie edycje utworów Adama Mickiewicza
Barchwic (Barchwitz) Jan Stanisław
Łukaszewicz Dominik
Szkiłłądź (Szkiłądź) w zakonie Jakub
Biblioteka:
Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół Polski” w Petersburgu
Ferdynand Ruszczyc w Petersburgu
Teatr Polski i Polskie Studio Teatralne
Polonica Petropolitana
Piotrogrodzkie inicjatywy charytatywno-oświatowe fundatora KUL Karola Jaroszyńskiego (Prezentacja)
Życie Teatralne Wielonarodowego Piotrogrodu-Leningradu w latach 1917-1941
Inwentarz rękopisów Biblioteki Załuskich w Cesarskiej Bibliotece Publicznej