Międzynarodowe Centrum Kultury
www.mck.krakow.pl MCK jest narodową instytucją kultury o charakterze naukowo-badawczym, edukacyjnym i informacyjnym. Hasłem wywoławczym działalności MCK jest interdyscyplinarność. Działa na wielu polach, łącząc różne punkty widzenia, korzysta z dorobku wielu dziedzin, by w sposób jak najszerszy, a równocześnie spójny i obiektywny móc dzielić się wiedzą z zakresu dziedzictwa kulturowego w wymiarze uniwersalnym. Podstawową misją MCK jest kształtowanie i propagowanie nowej postawy wobec wspólnego dziedzictwa europejskiego, wspieranie kulturalnej integracji Europy i ochrony jej dorobku kulturowego.

Międzynarodowa Fundacja Charytatywna im. Dmitrija S. Lichaczowa
www.lfond.spb.ru Międzynarodowa Fundacja Charytatywna im. Dmitrija S. Lichaczowa (FL) założona została w 2001 r. w Sankt Petersburgu. Powołały ją do życia osoby, pragnące kontynuować podjęte przez D. Lichaczowa prospołeczne działania, którym bliskie są jego poglądy i dorobek naukowy. Zasadnicze cele FL sformułował sam Lichaczow. Misją fundacji jest rozwój rosyjskiej kultury i edukacji, a szczególnie nauk humanistycznych oraz szerzenie w społeczeństwie rosyjskim wartości humanistycznych i demokratycznych. Zakres działań FL obejmuje regionalne, rosyjskie i międzynarodowe programy edukacyjne i naukowo-badawcze, w tym prowadzenie konkursów grantowych, organizację seminariów i konferencji oraz działalność wydawniczą. Poza siedzibą w Petersburgu FL ma swoje przedstawicielstwa w Moskwie, Wołgogradzie i Nowym Jorku. Z inicjatywy FL rok 2006, w którym obchodzono setną rocznicę urodzin tego wybitnego historyka literatury, kulturoznawcy i społecznika ogłoszono na terenie Federacji Rosyjskiej Rokiem Dmitrija Lichaczowa i uczczono ponad 300 wydarzeniami kulturalno-naukowymi.

Dmitrij S. Lichaczow (1906–1999) ceniony naukowiec, myśliciel i działacz społeczny, symboliczna postać kultury rosyjskiej XX w. Imponujący dorobek naukowy, poczucie godności i moralnej odpowiedzialności , którymi nie zachwiało doświadczenie łagrów, sprawiły, że w latach 90. XX w. stał się wzorcem etycznym rosyjskiej inteligencji. Pod koniec życia podjął trud stworzenia charytatywnej fundacji, które to dzieło udało się zrealizować już po jego śmierci. Szczególny udział w tym przedsięwzięciu miała jego córka Ludmiła D. Lichaczowa.

Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu
www.gov.pl/web/kulturaisport Wsparcie finansowe projektu.

Państwowe Muzeum Historii Sankt Petersburga
www.spbmuseum.ru Państwowe Muzeum Historii Sankt Petersburga / Государственный музей истории Санкт-Петербурга

Państwowe Muzeum Historii Sankt Petersburga kontynuuje tradycje utworzonego w roku 1907 i działającego do lat 30. XX w. „Muzeum Starego Petersburga”, które w ramach kolekcji własnej zgromadziło ok. 3 tys. eksponatów.

Ściśle związane z dziejami Petersburga zbiory własne muzeum, obejmują obecnie 1,5 mln eksponatów, pozyskiwanych drogą zakupów, darowizn i wymiany z innymi placówkami. Ilustrują one dzieje miasta od czasów najdawniejszych, a więc powstania pierwszych osad nad Newą, aż po czasy współczesne. Ukazują również związki Petersburga z Rosją oraz kontakty stolicy Imperium Rosyjskiego z zagranicą, w tym stałą obecność cudzoziemców w tej wielokulturowej i wieloetnicznej metropolii.

W skład kompleksu muzealnego tworzącego Państwowe Muzeum Historii Sankt Petersburga wchodzą następujące filie i obiekty: Twierdza Pietropawłowska, Twierdza Szliselburska „Orzeszek”, Rezydencja Rumiancewa, Muzeum-mieszkanie A. A. Błoka, Muzeum S. M. Kirowa, Muzeum Petersburskiej Awangardy, Pomnik Bohaterskich Obrońców Leningradu oraz Muzeum Drukarstwa.

W ramach Twierdzy Pietropawłowskiej, którą rocznie odwiedza ponad 1 mln turystów, funkcjonują następujące stałe ekspozycje: Sobór Św. Piotra i Pawła Apostołów (nekropolia dynastii Romanowych), Carskie komnaty Soboru Pietropawłowskiego, Trzy wieki nad miastem. Historia dzwonnicy Soboru Pietropawłowskiego, Historia więzienia w Bastionie Trubeckim (wystawa otwarta z okazji 100-lecia działalności muzeum), Historia Twierdzy Pietropawłowskiej (obejmuje ponad 500 eksponatów ze zbiorów własnych muzeum), Historia Sankt Petersburga – Piotrogrodu. 1703-1918 (w pomieszczeniach Domu Komendanckiego) i Kolekcja mebli XVIII – początek XX wieku (także zbiory własne muzeum).
Zgormadzone w obrębie 30 kolekcji eksponaty usystematyzowane zostały w pięciu grupach tematycznych. Są nimi: sztuki piękne (grafika, w tym graficzne wyobrażenia z dziejów i architektury miasta, kartografia oraz malarstwo i rzeźba, zwłaszcza doby sowieckiej i współczesne), zabytki materialne (znaleziska archeologiczne, pamiątki historyczne, rzemiosło artystyczne, numizmatyka, ubiory, tkaniny, heraldyka, nauka i technika, detal architektoniczny, ceramika i szkło, broń), zabytki piśmiennictwa (rękopisy, książki, kolekcja W. N. Orłowa), widokówki (od najstarszych po współczesne, w tym kolekcja N. S. Tagrina) oraz dokumentacja fotograficzna (fotografie i negatywy związane z Petersburgiem i historią miast, od najdawniejszych po czasy najnowsze).

Państwowe Muzeum Historii Sankt Petersburga prowadzi też działania związane z ochroną, konserwacją i rekonstrukcją zabytków historii i kultury powierzonych jego pieczy. Intensywna działalność naukowa muzeum skupia się w kilku oddziałach, wspieranych przez własne archiwum i bibliotekę. Efektem tych prac są ekspozycje stałe oraz liczne wystawy czasowe i publikacje. Szczególny nacisk dyrekcja i pracownicy placówki kładą na rozwijanie tzw. pedagogiki muzealnej, oferując zwiedzającym ponad 20 programów i projektów adresowanych do różnorodnego odbiorcy, od 3-5 latków poprzez dzieci w wieku szkolnym (w kilku grupach wiekowych), po studentów i rodziny.