Uniwiersitietskaja nab. nr 15
Университетская наб., nr 15
Pałac Mienszykowa wybudowany w latach 1710-14 na Wyspie Wasilewskiej należał do bliskiego współpracownika cara Piotra I ks. Aleksandra D. Mienszykowa. W 1731 r. stał się siedzibą Szlacheckiego Lądowego Korpusu Kadetów, przemianowanego w 1800 r. w Pierwszy Korpus Kadetów. Pocztówka. I Korpus Kadetów, Wydawnictwo „Richard”, Petersburg, ok. 1899–1904, fototypia, 9 × 14 ©Państwowe Muzeum Historii St. Petersburga.
21.07.2017
Университетская наб., nr 15 [Uniwiersitietskaja nab. nr 15]
Pałac Mienszykowa [Меншиковский дворец] – Pierwszy Korpus Kadetów [Первый кадетский корпус]. Wybudowany w latach 1710–1714 na Wyspie Wasilewskiej [Васильевский остров] pałac, będący w 1. ćwierci XVIII w. największą kamienną budowlą nowej stolicy, należał do bliskiego współpracownika cara Piotra I (1672–1721) – ks. Aleksandra D. Mienszykowa (1673–1729), który został pierwszym gubernatorem Petersburga. Autorami projektu tej luksusowej na owe czasy rezydencji, charakterystycznej dla tzw. baroku piotrowskiego, byli Giovanni Maria Fontana (ok. 1670 – po 1712) i Gottfried Schädel (po 1680–1752). Gdy w 1727 r. Mienszykow popadł w niełaskę, jego pałac stał się własnością skarbu państwa. W 1731 r. szwajcarski Włoch architekt Domenico Terezzini (ok. 1670–1734) przebudował go na siedzibę Szlacheckiego Lądowego Korpusu Kadetów [Сухопутно Шляхетского корпуса], przemianowanego w 1800 r. na Pierwszy Korpus Kadetów, pod którą to nazwą działał do roku 1862 i ponownie od roku 1882. Zatwierdzony 29 czerwca 1731 r. przez carycę Annę Iwanownę (1693–1740) korpus funkcjonował tu od roku 1732. Z czasem na jego potrzeby dobudowano nowy kompleks budynków (nr 1, 2 i 5 przy Kadietskoj linii). Sam pałac w 2. poł. XVIII w. uzyskał uproszczony wygląd. W czasach radzieckich w jego wnętrzach działała Wojenno-Polityczna Szkoła im. Engelsa [Военно-политическое училище им. Энгельса]. Potem mieściło się tu jeszcze kilka instytucji. W 1966 r. podjęto decyzję o przywróceniu pałacowi Mienszykowa pierwotnego wyglądu. W końcu po gruntownej restauracji stał się w 1981 r. jedną z filii Państwowego Muzeum Ermitażu. Obecnie prezentowana jest tu ekspozycja Kultura Rosji początków XVIII wieku.
W Pierwszym Korpusie Kadetów, którego jednym z najsłynniejszych wychowanków był generalissimus Aleksandr W. Suworow (1730–1800), przez 12 lat pobierał nauki ks. Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki (1778–1846), polityk i ekonomista, minister przychodów i skarbu Królestwa Polskiego, inicjator warszawskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego oraz Banku Polskiego, a jednocześnie przeciwnik powstania listopadowego 1830/1831 r. i od roku 1832 członek rosyjskiej Rady Państwa.
Pałac Mienszykowa [Меншиковский дворец] – Pierwszy Korpus Kadetów [Первый кадетский корпус]. Wybudowany w latach 1710–1714 na Wyspie Wasilewskiej [Васильевский остров] pałac, będący w 1. ćwierci XVIII w. największą kamienną budowlą nowej stolicy, należał do bliskiego współpracownika cara Piotra I (1672–1721) – ks. Aleksandra D. Mienszykowa (1673–1729), który został pierwszym gubernatorem Petersburga. Autorami projektu tej luksusowej na owe czasy rezydencji, charakterystycznej dla tzw. baroku piotrowskiego, byli Giovanni Maria Fontana (ok. 1670 – po 1712) i Gottfried Schädel (po 1680–1752). Gdy w 1727 r. Mienszykow popadł w niełaskę, jego pałac stał się własnością skarbu państwa. W 1731 r. szwajcarski Włoch architekt Domenico Terezzini (ok. 1670–1734) przebudował go na siedzibę Szlacheckiego Lądowego Korpusu Kadetów [Сухопутно Шляхетского корпуса], przemianowanego w 1800 r. na Pierwszy Korpus Kadetów, pod którą to nazwą działał do roku 1862 i ponownie od roku 1882. Zatwierdzony 29 czerwca 1731 r. przez carycę Annę Iwanownę (1693–1740) korpus funkcjonował tu od roku 1732. Z czasem na jego potrzeby dobudowano nowy kompleks budynków (nr 1, 2 i 5 przy Kadietskoj linii). Sam pałac w 2. poł. XVIII w. uzyskał uproszczony wygląd. W czasach radzieckich w jego wnętrzach działała Wojenno-Polityczna Szkoła im. Engelsa [Военно-политическое училище им. Энгельса]. Potem mieściło się tu jeszcze kilka instytucji. W 1966 r. podjęto decyzję o przywróceniu pałacowi Mienszykowa pierwotnego wyglądu. W końcu po gruntownej restauracji stał się w 1981 r. jedną z filii Państwowego Muzeum Ermitażu. Obecnie prezentowana jest tu ekspozycja Kultura Rosji początków XVIII wieku.
W Pierwszym Korpusie Kadetów, którego jednym z najsłynniejszych wychowanków był generalissimus Aleksandr W. Suworow (1730–1800), przez 12 lat pobierał nauki ks. Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki (1778–1846), polityk i ekonomista, minister przychodów i skarbu Królestwa Polskiego, inicjator warszawskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego oraz Banku Polskiego, a jednocześnie przeciwnik powstania listopadowego 1830/1831 r. i od roku 1832 członek rosyjskiej Rady Państwa.
Materiały związane z hasłem
Indeks adresowy:
Uniwiersitietskaja nab. nr 15
ostatnio dodane
Hasła:
Czarnomska Izabella
Walentynowiczówna Wanda
Skąpski Franciszek Salezy
Słonimski Ludwik
Walentynowicz Marian
Krajowski-Kukiel Feliks
Walentynowicz Rafał Antoni Władysław
Ogiński Ignacy
Szemioth Piotr
Szemioth Stanisław
Szemioth Włodzimierz
Szemioth Aleksander Edward
Żukowska Jadwiga Aniela Tekla
Liniewicz Leon
Filipkowski Stefan Julian
Rawicz-Szczerbo Władysław
Rzymskokatolickie parafie i kaplice Petersburga/Piotrogrodu oraz dekanatu petersburskiego
Mickiewicz Stefan
Kakowski Aleksander
Spasowicz Włodzimierz
Parafia i kościół św. Stanisława w Petersburgu
Żenkiewicz Józef
„Promień Poranny” / „Promień”
Dąbrowski Jarosław
Klub Robotniczy „Promień”
Polska Szkoła Przygotowawcza i Pierwsze Polskie Gimnazjum Żeńskie Stanisławy Ćwierdzińskiej
Barchwic Maria Ludwika
Petersburskie edycje utworów Adama Mickiewicza
Barchwic (Barchwitz) Jan Stanisław
Łukaszewicz Dominik
Szkiłłądź (Szkiłądź) w zakonie Jakub
Biblioteka:
Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół Polski” w Petersburgu
Ferdynand Ruszczyc w Petersburgu
Teatr Polski i Polskie Studio Teatralne
Polonica Petropolitana
Piotrogrodzkie inicjatywy charytatywno-oświatowe fundatora KUL Karola Jaroszyńskiego (Prezentacja)
Życie Teatralne Wielonarodowego Piotrogrodu-Leningradu w latach 1917-1941
Inwentarz rękopisów Biblioteki Załuskich w Cesarskiej Bibliotece Publicznej