Szpalernaja ul. nr 47
Шпалерная ул., nr 47
Pałac Taurydzki [Таврический дворец] – Duma Państwowa [Государственная дума Российской империи] Imperium Rosyjskiego...
21.07.2017
Шпалерная ул., nr 47 [Szpalernaja ul. nr 47]
Pałac Taurydzki [Таврический дворец] – Duma Państwowa [Государственная дума Российской империи] Imperium Rosyjskiego. Dawna rezydencja faworyta carycy Katarzyny II (1729–1796) księcia Grigorija A. Potiomkina (1739–1791), namiestnika Krymu cieszącego się tytułem księcia Taurydy, została zbudowana kosztem 400 tys. rubli w latach 1783–1789 według projektu architekta Iwana Starowa. Klasycystyczny pałac na planie podkowy z sześciokolumnowym portykiem doryckim, przykryty w centralnej części niewielką kopułą, stanął w głębi obszernego dziedzińca. Z prostotą fasady kontrastowały bogate reprezentacyjne wnętrza. Za pałacem urządzono malowniczy park krajobrazowy. Po śmierci Potiomkina przeszedł na własność skarbu państwa i w latach 1792–1793 został przebudowany na letnią rezydencję Katarzyny II. Nowy car Paweł I (1754–1801) oddał go w 1799 r. na koszary konnego pułku lejbgwardii. Jego następcy przywrócili pałacowi rezydencjonalną funkcję.
Pałac wpisał się w historię rosyjskiego parlamentaryzmu, stając się miejscem obrad powołanej przez Mikołaja II (1868–1918) po wydarzeniach rewolucji 1905 r. Dumy Państwowej. Po przerobieniu ogrodu zimowego na salę posiedzeń obradowała w niej w latach 1906–1910. Inauguracyjne posiedzenie I Dumy odbyło się 10 maja 1906 r. W Dumach I i II kadencji na ok. 500 parlamentarzystów prawie 10% stanowili Polacy z Królestwa Polskiego i tzw. guberni zachodnich. W kolejnych III i IV kadencjach po zmianach w ordynacji było ich już znacznie mniej. Polscy posłowie skupieni byli w Kole Polskim i Kole Kresowym. Funkcje poselskie pełnił cały szereg wybitnych postaci, z których część odegrała potem ważną rolę w budowaniu odradzającej się Polski, m.in. Władysław Grabski (1874–1938) – I–III Duma, Roman Dmowski (1864–1939) – II i III Duma, hr. Klemens Zamoyski (1871–1939) – I Duma.
W lutym 1917 r. znalazł się w centrum wydarzeń rewolucyjnych, stanowiąc przez pewien czas siedzibę Rządu Tymczasowego. To w jego wnętrzach doszło do utworzenia Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych, która działała tu do lipca 1917 r., a Włodzimierz I. Lenin (1870–1924) ogłosił swoje tezy kwietniowe. Obradował tu również przed przenosinami do Smolnego Wszechrosyjski Centralny Komitet Wykonawczy Rad. Tu wreszcie nastąpiło ostateczne przejecie władzy przez bolszewików, którzy w styczniu 1918 r. rozwiązali Zgromadzenie Konstytucyjne. Po II wojnie światowej w pałacu umieszczono Wyższą Szkołę Partyjną, a od roku 1992 jest siedzibą Międzyparlamentarnego Zgromadzenia Wspólnoty Niepodległych Państw [Межпарламентская ассамблея государств – участников СНГ].
Pałac Taurydzki [Таврический дворец] – Duma Państwowa [Государственная дума Российской империи] Imperium Rosyjskiego. Dawna rezydencja faworyta carycy Katarzyny II (1729–1796) księcia Grigorija A. Potiomkina (1739–1791), namiestnika Krymu cieszącego się tytułem księcia Taurydy, została zbudowana kosztem 400 tys. rubli w latach 1783–1789 według projektu architekta Iwana Starowa. Klasycystyczny pałac na planie podkowy z sześciokolumnowym portykiem doryckim, przykryty w centralnej części niewielką kopułą, stanął w głębi obszernego dziedzińca. Z prostotą fasady kontrastowały bogate reprezentacyjne wnętrza. Za pałacem urządzono malowniczy park krajobrazowy. Po śmierci Potiomkina przeszedł na własność skarbu państwa i w latach 1792–1793 został przebudowany na letnią rezydencję Katarzyny II. Nowy car Paweł I (1754–1801) oddał go w 1799 r. na koszary konnego pułku lejbgwardii. Jego następcy przywrócili pałacowi rezydencjonalną funkcję.
Pałac wpisał się w historię rosyjskiego parlamentaryzmu, stając się miejscem obrad powołanej przez Mikołaja II (1868–1918) po wydarzeniach rewolucji 1905 r. Dumy Państwowej. Po przerobieniu ogrodu zimowego na salę posiedzeń obradowała w niej w latach 1906–1910. Inauguracyjne posiedzenie I Dumy odbyło się 10 maja 1906 r. W Dumach I i II kadencji na ok. 500 parlamentarzystów prawie 10% stanowili Polacy z Królestwa Polskiego i tzw. guberni zachodnich. W kolejnych III i IV kadencjach po zmianach w ordynacji było ich już znacznie mniej. Polscy posłowie skupieni byli w Kole Polskim i Kole Kresowym. Funkcje poselskie pełnił cały szereg wybitnych postaci, z których część odegrała potem ważną rolę w budowaniu odradzającej się Polski, m.in. Władysław Grabski (1874–1938) – I–III Duma, Roman Dmowski (1864–1939) – II i III Duma, hr. Klemens Zamoyski (1871–1939) – I Duma.
W lutym 1917 r. znalazł się w centrum wydarzeń rewolucyjnych, stanowiąc przez pewien czas siedzibę Rządu Tymczasowego. To w jego wnętrzach doszło do utworzenia Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych, która działała tu do lipca 1917 r., a Włodzimierz I. Lenin (1870–1924) ogłosił swoje tezy kwietniowe. Obradował tu również przed przenosinami do Smolnego Wszechrosyjski Centralny Komitet Wykonawczy Rad. Tu wreszcie nastąpiło ostateczne przejecie władzy przez bolszewików, którzy w styczniu 1918 r. rozwiązali Zgromadzenie Konstytucyjne. Po II wojnie światowej w pałacu umieszczono Wyższą Szkołę Partyjną, a od roku 1992 jest siedzibą Międzyparlamentarnego Zgromadzenia Wspólnoty Niepodległych Państw [Межпарламентская ассамблея государств – участников СНГ].
Materiały związane z hasłem
ostatnio dodane
Hasła:
Czarnomska Izabella
Walentynowiczówna Wanda
Skąpski Franciszek Salezy
Słonimski Ludwik
Walentynowicz Marian
Krajowski-Kukiel Feliks
Walentynowicz Rafał Antoni Władysław
Ogiński Ignacy
Szemioth Piotr
Szemioth Stanisław
Szemioth Włodzimierz
Szemioth Aleksander Edward
Żukowska Jadwiga Aniela Tekla
Liniewicz Leon
Filipkowski Stefan Julian
Rawicz-Szczerbo Władysław
Rzymskokatolickie parafie i kaplice Petersburga/Piotrogrodu oraz dekanatu petersburskiego
Mickiewicz Stefan
Kakowski Aleksander
Spasowicz Włodzimierz
Parafia i kościół św. Stanisława w Petersburgu
Żenkiewicz Józef
„Promień Poranny” / „Promień”
Dąbrowski Jarosław
Klub Robotniczy „Promień”
Polska Szkoła Przygotowawcza i Pierwsze Polskie Gimnazjum Żeńskie Stanisławy Ćwierdzińskiej
Barchwic Maria Ludwika
Petersburskie edycje utworów Adama Mickiewicza
Barchwic (Barchwitz) Jan Stanisław
Łukaszewicz Dominik
Szkiłłądź (Szkiłądź) w zakonie Jakub
Biblioteka:
Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół Polski” w Petersburgu
Ferdynand Ruszczyc w Petersburgu
Teatr Polski i Polskie Studio Teatralne
Polonica Petropolitana
Piotrogrodzkie inicjatywy charytatywno-oświatowe fundatora KUL Karola Jaroszyńskiego (Prezentacja)
Życie Teatralne Wielonarodowego Piotrogrodu-Leningradu w latach 1917-1941
Inwentarz rękopisów Biblioteki Załuskich w Cesarskiej Bibliotece Publicznej