A A A

Rimskogo-Korsakowa pr. nr 49

Римского-Корсакова пр., nr 49


Gmach, będący dawną rezydencją cywilnego gubernatora Petersburga Lwa A. Perowskiego (1792-1856) został w 1878 r. przebudowany i nadbudowany na potrzeby seminarium Metropolitalnego Mohylewskiego Rzymskokatolickiego Seminarium Duchownego. Fot. z 2014 r. © MCK (fot. S. Yonov).
01.12.2015
Rimskogo-Korsakowa pr. nr 49
Римского-Корсакова пр., nr 49 [Rimskogo-Korsakowa pr. nr 49] (dawniej Екатерингофский пр. [Jekatieringofski pr. nr 37])

Pierwsza siedziba działającego w latach 1879–1917 Metropolitalnego Mohylewskiego Rzymskokatolickiego Seminarium Duchownego [Духовная семинария Римско-католической архиепархии] (MRzSD). Formalnie seminarium zostało utworzone w roku 1869, jednak dopiero po dziesięciu latach starań doszło do uroczystego poświęcenia jego petersburskiej siedziby, którego 10 października 1879 r. dokonał metropolita mohylewski abp Antoni Fijałkowski (1797–1883).

Nauka w seminarium trwała pięć lat, co roku przyjmowano ok. 40 kandydatów do kapłaństwa, którzy musieli mieć ukończone co najmniej cztery klasy gimnazjum klasycznego oraz zdać egzaminy wstępne z języka rosyjskiego, geografii i historii Rosji. W sumie przez cały okres istnienia mury seminarium opuściło 997 kleryków. Pierwszym rektorem był bp Karol Hryniewiecki (1841–1929), ostatnim Ignacy Bałtruszys (1864–1919). Wśród absolwentów byli m.in. kandydat na ołtarze bp Antoni Malecki (1861–1935), ks. prof. Józef Pastuszka (1897–1989), dziekan Wydziału Filozoficznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, oraz kardynał Julijanis Vaivods (1895–1990).

Gmach, będący dawną rezydencją cywilnego gubernatora Petersburga Lwa A. Pierowskiego (1792–1856), pozostającą w gestii Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, został w 1878 r. przebudowany i nadbudowany na potrzeby seminarium przez inżyniera cywilnego i architekta Władimira G. Szałamowa (1836–?). Pod koniec 1879 r. poświecono tu również kaplicę pw. Wniebowzięcia NPM. W 1901 r. MRzSD zostało przeniesione do nowej siedziby przy ul. 1-ej Krasnoarmiejskiej [1-я Красноармейская] nr 11, a wraz z nim przeniesiono też kaplicę, która w nowej lokalizacji stała się kościołem. Autorem kolejnej przebudowy opuszczonego przez seminarium budynku był inżynier cywilny i architekt Lew P. Szyszko (1872–1943). W roku 1911 adaptował go na mieszkania dla duchownych.
Używamy plików cookies, by ułatwić korzystanie z naszej witryny. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na twoim dysku zmień ustawienia przeglądarki
Akceptuję
Więcej informacji