Римского-Корсакова пр., nr 73 [Rimskiego-Korsakowa prosp. nr 73] (dawniej Екатерингофский пр., nr 73 [Jekatieringowskij prosp. nr 73]) / Английский пр., nr 33 [Anglijskij prosp. Nr 33]
Budynek usytuowanego w Kołomienskiej dzielnicy Petersburga, niedaleko kościoła św. Stanisława, 5. gimnazjum zwanego Ałarczynskim [5-я гимназия (Аларчинская)], ze względu na swoje położenie na wprost mostu Ałarczyna nad kanałem Jekatierininskim. Wzniesiony został w latach 1878–1880 według projektu architekta Aleksandra K. Bruniego (1825–1915), twórcy m.in. nabrzeża kanału Admirałtiejskiego oraz zabudowy 5. Linii W. O.
5. gimnazjum utworzone zostało w roku szkolnym 1844/1845, od 1849 r. nauka trwała w nim sześć lat, od 1850 – siedem, wreszcie od 1872 r. prowadzono ją w cyklu ośmioletnim. Oprócz tradycyjnych przedmiotów, z naciskiem na nauki ścisłe, w 5. gimnazjum wprowadzono kolejno: naukę tańca (1850), zajęcia gimnastyczne (1861), jęz. starogrecki (1868), a wreszcie zajęcia z muzyki (1889). Przy szkole funkcjonowała biblioteka, nie było jednak cerkwi, a od 1861 r. do rewolucji 1917 r. uczniowie przygotowywali spektakle teatralne. Dodatkowo w 1869 r. znany pedagog i działacz społeczny Josif I. Pauluson (1825–1898) uruchomił w tym samym budynku pierwsze kursy żeńskie oferujące wykształcenie na poziomie szkoły średniej. Kursy te utrzymały się do 1875 r., dając po przekształceniach początek (1878) sławnym Wyższym Kursom Żeńskim, tzw. kursom Biestużewskim [Бестужевскиe курсы]. Kadra i program gimnazjum przyciągały przedstawicieli znanych rosyjskich rodów, m.in. książąt Szachowskich, Bułhakowowów, Paninów, Strawińskich i innych, a w gronie jego wychowanków znalazło się wielu przedstawicieli kultury rosyjskiej, tzw. srebrnego wieku [Серебряный век]. Absolwentami gimnazjum byli m.in. architekci Nikołaj W. Sułtanow (1850–1908), w przyszłości dyrektor Instytutu Inżynierów Cywilnych, i Albert N. Benois (1852–1936), kompozytor Anton S. Arenskij (1861–1906), jeden z pierwszych rosyjskich pediatrów Dmitrij A. Sokołow (1861–1915) oraz inż. komunikacji, znany konstruktor parowozów Albert Czeczott (1873–1955) (nr 581 we wspomnianej poniżej jubileuszowej publikacji). Władze bolszewickie zamknęły 5. gimnazjum w 1918 r., a od lat 20. XX w. w pomieszczeniach przy prosp. Angielskim 33 działała 48. szkoła radziecka.
Od września 1885 r. do czerwca 1886 r. w ostatniej klasie 5. Gimnazjum pobierał naukę także Bronisław Piłsudski (1866–1918), syn Józefa Wincentego Piłsudskiego (1833–1902), w powstaniu styczniowym 1863 r. komisarza Rządu Narodowego w pow. kowieńskim. Trafił on tu po wyjeździe z Wilna, gdzie od 1877 r. uczył się w tamtejszym rosyjskojęzycznym I gimnazjum i wraz z młodszym bratem Józefem Piłsudskim (1867–1935) zorganizował w 1882 r. tajne kółko samokształceniowe „Spójnia”, za co został w 1884 r. relegowany. 28 września 1885 r. Piłsudski pisał w swym pamiętniku, że zdobył już „dobrą opinię” u nauczycieli, z fizyki i kosmografii. „Pracą można powiedzieć dokazałem tego wszystkiego, pracą pójdę dalej […]. Nauczyciel matematyki tutaj Polak Zakrzewski [Kajetan, wykładał w latach 1849–1889] proteguje mię widocznie: dobrze bardzo robi" (cyt. z Dziennika lat szkolnych [1882–1885], za: A. Kuczyński, Bronisław Piłsudski (1866–1918) zesłaniec i badacz kultury ludów Dalekiego Wschodu, „Niepodległość i Pamięć” 2105, nr 2 (50), s. 14–15). Razem z Piłsudskim uczył się w jednej klasie syn Zakrzewskiego Jan Kazimierz (ur. 1868), w przyszłości lekarz wojskowy. W opublikowanym w 1896 r. spisie absolwentów sporządzonym z okazji obchodzonego rok wcześniej 50-lecia tej placówki B. Piłsudski odnotowany jest pod nr. 449. W sierpniu 1886 r. przyjęty został w poczet studentów pierwszego roku Wydziału Prawa Uniwersytetu Petersburskiego.