Pietropawłowskaja krepost’ nr 4 (Dom Komendancki)
Петропавловская крепость, nr 4 (Комендантский дом)
W dwóch pokojach Domu Komendanckiego w Twierdzy Pietropawłoskiej umieszczono pod ścisłą strażą rannego i osłabionego naczelnika insurekcji 1794 r. Tadeusza Kościuszkę (1746–1817). Fot. z 2014 r. © MCK (fot. S. Yonov)
26.07.2017
Петропавловская крепость, nr 3 [Pietropawłowskaja krepost’ nr 3]
Dom Komendancki [Комендантский дом] to murowany jednopiętrowy budynek w stylu barokowym usytuowany pomiędzy bastionem Naryszkina a soborem św. św. Piotra i Pawła. Główny korpus budynku zaprojektował w 1736 r. inżynier wojskowy Otto Kristoff de Marini (ur. 1706/1707). Budynek został wybudowany w latach 1743–1746, a w latach 1747–1748 od strony zachodniej dobudowano doń parterowe skrzydło dla służby, obie części zostały ujednolicone w 1751 r. według projektu inżyniera wojennego Iwana De Kolonga. Dodatkowo w 1893 r. nad skrzydłem dla służby nadbudowane zostało piętro. Mieszkanie komendanta twierdzy zajmowało parter i piętro we wschodnim skrzydle budynku. W części północnej budynku znajdowała się kancelaria. W sali paradnej Domu Komendanckiego 12 czerwca 1826 r. dekabryści usłyszeli wyrok sądu wojskowego. W dwóch pokojach Domu Komendanckiego umieszczono pod ścisłą strażą rannego i osłabionego naczelnika insurekcji 1794 r. Tadeusza Kościuszkę (1746–1817), którego przed osadzeniem w zwykłej celi uratowała zapewne sława bohatera walk o niepodległość Stanów Zjednoczonych i godność honorowego obywatela Francji. Kościuszko, którego rany źle się goiły, z trudem znosił niewolę, uskarżając się na liczne dolegliwości, a w końcu zdesperowany podjął głodówkę. Za radą opiekujących się nim lekarzy zezwolono mu na swobodne poruszanie się po budynku oraz spacery pod strażą. Wobec braku widocznej poprawy jego stanu zdrowia caryca Katarzyna II zdecydowała latem 1795 r. o przeniesieniu Kościuszki i kilku jego towarzyszy niedoli do domu Stegelmanna nad Mojką (nab. r. Mojki 50). Od roku 1975 w Domu Komendanckim mieści się stała i wciąż modernizowana ekspozycja poświęcona dziejom miasta, przygotowana przez obecnego gospodarza twierdzy Państwowe Muzeum Historii Petersburga [Государственный музей истории Санкт-Петербурга].
Dom Komendancki [Комендантский дом] to murowany jednopiętrowy budynek w stylu barokowym usytuowany pomiędzy bastionem Naryszkina a soborem św. św. Piotra i Pawła. Główny korpus budynku zaprojektował w 1736 r. inżynier wojskowy Otto Kristoff de Marini (ur. 1706/1707). Budynek został wybudowany w latach 1743–1746, a w latach 1747–1748 od strony zachodniej dobudowano doń parterowe skrzydło dla służby, obie części zostały ujednolicone w 1751 r. według projektu inżyniera wojennego Iwana De Kolonga. Dodatkowo w 1893 r. nad skrzydłem dla służby nadbudowane zostało piętro. Mieszkanie komendanta twierdzy zajmowało parter i piętro we wschodnim skrzydle budynku. W części północnej budynku znajdowała się kancelaria. W sali paradnej Domu Komendanckiego 12 czerwca 1826 r. dekabryści usłyszeli wyrok sądu wojskowego. W dwóch pokojach Domu Komendanckiego umieszczono pod ścisłą strażą rannego i osłabionego naczelnika insurekcji 1794 r. Tadeusza Kościuszkę (1746–1817), którego przed osadzeniem w zwykłej celi uratowała zapewne sława bohatera walk o niepodległość Stanów Zjednoczonych i godność honorowego obywatela Francji. Kościuszko, którego rany źle się goiły, z trudem znosił niewolę, uskarżając się na liczne dolegliwości, a w końcu zdesperowany podjął głodówkę. Za radą opiekujących się nim lekarzy zezwolono mu na swobodne poruszanie się po budynku oraz spacery pod strażą. Wobec braku widocznej poprawy jego stanu zdrowia caryca Katarzyna II zdecydowała latem 1795 r. o przeniesieniu Kościuszki i kilku jego towarzyszy niedoli do domu Stegelmanna nad Mojką (nab. r. Mojki 50). Od roku 1975 w Domu Komendanckim mieści się stała i wciąż modernizowana ekspozycja poświęcona dziejom miasta, przygotowana przez obecnego gospodarza twierdzy Państwowe Muzeum Historii Petersburga [Государственный музей истории Санкт-Петербурга].
Materiały związane z hasłem
Hasła powiązane:
Kościuszko Andrzej Tadeusz Bonawentura
Indeks adresowy:
Pietropawłowskaja krepost’ nr 4 (Dom Komendancki)
ostatnio dodane
Hasła:
Kochański Paweł
Polacy w Zakładach Putiłowskich (1868–1937)
Związek Młodzieży Polskiej „Zet” w Petersburgu / Piotrogrodzie
Niżyńska Bronisława
Więckowski Aleksander Józef
Słonimski Siergiej
Czarnomska Izabella
Walentynowiczówna Wanda
Skąpski Franciszek Salezy
Słonimski Ludwik
Walentynowicz Marian
Krajowski-Kukiel Feliks
Walentynowicz Rafał Antoni Władysław
Ogiński Ignacy
Szemioth Piotr
Szemioth Stanisław
Szemioth Włodzimierz
Szemioth Aleksander Edward
Żukowska Jadwiga Aniela Tekla
Liniewicz Leon
Filipkowski Stefan Julian
Rawicz-Szczerbo Władysław
Rzymskokatolickie parafie i kaplice Petersburga/Piotrogrodu oraz dekanatu petersburskiego
Mickiewicz Stefan
Kakowski Aleksander
Spasowicz Włodzimierz
Parafia i kościół św. Stanisława w Petersburgu
Żenkiewicz Józef
„Promień Poranny” / „Promień”
Dąbrowski Jarosław
Klub Robotniczy „Promień”
Polska Szkoła Przygotowawcza i Pierwsze Polskie Gimnazjum Żeńskie Stanisławy Ćwierdzińskiej
Barchwic Maria Ludwika
Petersburskie edycje utworów Adama Mickiewicza
Barchwic (Barchwitz) Jan Stanisław
Łukaszewicz Dominik
Szkiłłądź (Szkiłądź) w zakonie Jakub
Jocher Adam Teofil
Biblioteka:
Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół Polski” w Petersburgu
Ferdynand Ruszczyc w Petersburgu
Teatr Polski i Polskie Studio Teatralne
Polonica Petropolitana
Piotrogrodzkie inicjatywy charytatywno-oświatowe fundatora KUL Karola Jaroszyńskiego (Prezentacja)
Życie Teatralne Wielonarodowego Piotrogrodu-Leningradu w latach 1917-1941
Inwentarz rękopisów Biblioteki Załuskich w Cesarskiej Bibliotece Publicznej