A A A

Pietropawłowskaja krepost’ nr 3 (Aleksiejewskij rawielin)

Петропавловская крепость, nr 3 (Алексеевский равелин)


Aleksiejewskij rawielin [Алексеевский равелин] jest zachodnim rawelinem twierdzy Pietropawłowskiej, przylegającym do bastionów Trubieckiego i Zotowa, jak również kurtyny Wasilewskiej i wrót Wasilewskich. W grudniu 1794 i styczniu 1795 r. trafili tu przywódcy insurekcji kościuszkowskiej 1794 r. Ilustracja lata 70. XIX w. Domena publiczna przez © Wikimedia commons
26.07.2017
Pietropawłowskaja krepost’ nr 3 (Aleksiejewskij rawielin)
Aleksiejewskij rawielin [Алексеевский равелин] jest zachodnim rawelinem twierdzy Pietropawłowskiej, przylegającym do bastionów Trubieckiego i Zotowa, jak również kurtyny Wasilewskiej i wrót Wasilewskich. Swą nazwę zawdzięcza Aleksemu Michajłowiczowi (1629–1676), ojcu założyciela twierdzy i miasta cara Piotra I (1672–1725).

W 1769 r. w rawelinie powstało drewniane więzienie, które w latach 1796–1797 przebudowano na tzw. sekretny dom, czyli kamienne 20-celowe więzienie polityczne. W grudniu 1794 i styczniu 1795 r. trafili tu przywódcy insurekcji kościuszkowskiej 1794 r. Z tych pod zaostrzonym rygorem w pojedynczej celi rawelinu Aleksego przebywał pełniący funkcję sekretarza naczelnika Tadeusza Kościuszki (1746–1817) pisarz Julian Ursyn Niemcewicz (1758–1841). Według K. Zbyszewskiego los ten spotkał go „za dowcipy o Katarzynie i drwiny z Targowicy”. Pamiętniki czasów moich jego autorstwa są jednym z nielicznych świadectw o warunkach życia w tym carskim więzieniu. W celi obok więziony był adiutant Kościuszki mjr Stanisław Fiszer (1769–1812), a po jego wyjściu następca Kościuszki na stanowisku naczelnika Tomasz Wawrzecki (1759–1816). Cela Jana Kilińskiego (1760–1819), przywódcy insurekcji w Warszawie, znajdowała się po drugiej stronie korytarza. Wszyscy oni zostali uwolnieni wraz z Kościuszką przez cara Pawła I (1754–1801) w 1796 r. Potem przebywali tu m.in. uczestnicy powstania dekabrystów z 14 grudnia 1825 r. (1826), członkowie działających w latach 1844–1849 pietraszewskich kółek młodzieżowych oraz powstałej w 1878 r. terrorystycznej Woli Ludu [Народная воля], z których wielu zmarło w latach 1882–1884 w tutejszym karcerze.

W 1884 r. rawelin Aleksego przestał pełnić więzienną funkcję, a osadzonych w nim więźniów przeniesiono do twierdzy Szlisselburskiej. W końcu w 1895 r. rawelin zburzono.

Materiały związane z hasłem


Używamy plików cookies, by ułatwić korzystanie z naszej witryny. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na twoim dysku zmień ustawienia przeglądarki
Akceptuję
Więcej informacji