A A A

Ostrowskogo pł. nr 2

Островского пл., nr 2


Teatr Aleksandryjski najstarszy stały teatr w Rosji założony 30 sierpnia 1756 r. jako główna cesarska scena dramatyczna. Na pierwszym planie pl. Jekatierynski projektu C. Rossiego z pomnikiem Katarzyny II. Fot. z 2012 r. © MCK (fot. B. Nykiel).
21.07.2017
Ostrowskogo pł. nr 2
Островского пл., nr 2 [Ostrowskogo pł. nr 2] (dawniej площадь Александринского Театра [Teatru Aleksandryjskiego pł.])

Teatr Aleksandryjski [Александринский театр] to najstarszy stały teatr w Rosji. Został założony 30 sierpnia 1756 r. jako główna cesarska scena dramatyczna, a nazwę przybrał w 1. poł. XIX w. ku czci cesarzowej Aleksandry Fiodorowny (1798–1860), żony Mikołaja I. W 1920 r. przemianowany na Piotrogrodzki Państwowy Akademicki Teatr Dramatu, a od roku 1937 na Leningradzki Państwowy Akademicki Teatr Dramatu im. A.S. Puszkina. W 1991 r. wrócił do pierwotnej nazwy. Swój reprezentacyjny gmach, w którym działa do dziś, otrzymał w 1832 r. Projektantem tej klasycystycznej budowli z charakterystyczną główną fasadą z loggią i sześciokolumnowym portykiem korynckim zwieńczonym kwadrygą Apollona (autorstwa rzeźbiarza Stiepana S. Pimienowa (1784–1833)) był działający nad Newą włoski architekt Carlo di Giovanni Rossi (1775–1849), który w latach 1830–1832 stworzył cały zespół urbanistyczny złożony z połączonych ulicą placów: Aleksandryjskiego (obecnie pl. Ostrowskiego) i Łomonosowa u nab. Fontanki. Jego osią jest biegnąca za teatrem idealnie proporcjonalna ul. Zodczego Rossi (dawna Teatralna) o długości 220 m i szerokości 22 m. W Teatrze Aleksandryjskim odbyły się premiery niemal wszystkich najważniejszych dramatów rosyjskiej klasyki XIX w. Od początku skupiał też wybitne osobowości sceniczne. Na przełomie XIX i XX w. słynął z plejady wielkich aktorów, takich jak Wołodimir N. Dawydow (1849–1925) czy Wiera F. Komissarżewskaja (1864–1910), na stałe współpracowało z nim też grono artystów plastyków skupione w grupie „Mir iskusstwa” [Мир искусства]. Wśród wybitnych reżyserów tej sceny był m.in. Wsiewołod E. Meyerhold (1874–1940), który stworzył przedstawienia na trwałe zapisane w historii światowego teatru. Na przełomie lat 20. i 30. XX w. scena prezentowała repertuar agitacyjno-publicystyczny. Z końcem lat 30. powrócono w teatrze do repertuaru klasycznego oraz wprowadzono dramat współczesny. Wysoki poziom artystyczny przywrócił tej scenie dopiero reżyser i scenograf Walerij W. Fokin (ur. 1946), pełniący obowiązki jej dyrektora od roku 2003.
W 1846 r. dyrektorem teatralnej orkiestry został kompozytor i dyrygent Wiktor Każyński (ur. 1812) i pełnił tę funkcję do śmierci w 1867 r. O stanowisko to bezskutecznie zabiegał wcześniej kompozytor Stanisław Moniuszko (1819–1872). Poza środowiskiem muzycznym polska publiczność kojarzy postać Każyńskiego głównie ze skomponowaną do słów Władysława Syrokomli (1823–1862) melodią Wlazł kotek na płotek.

Materiały związane z hasłem


Hasła powiązane: Każyński Wiktor Indeks adresowy: Ostrowskogo pł. nr 2

ostatnio dodane


Hasła: Kochański Paweł Polacy w Zakładach Putiłowskich (1868–1937) Związek Młodzieży Polskiej „Zet” w Petersburgu / Piotrogrodzie Niżyńska Bronisława Więckowski Aleksander Józef Słonimski Siergiej Czarnomska Izabella Walentynowiczówna Wanda Skąpski Franciszek Salezy Słonimski Ludwik Walentynowicz Marian Krajowski-Kukiel Feliks Walentynowicz Rafał Antoni Władysław Ogiński Ignacy Szemioth Piotr Szemioth Stanisław Szemioth Włodzimierz Szemioth Aleksander Edward Żukowska Jadwiga Aniela Tekla Liniewicz Leon Filipkowski Stefan Julian Rawicz-Szczerbo Władysław Rzymskokatolickie parafie i kaplice Petersburga/Piotrogrodu oraz dekanatu petersburskiego Mickiewicz Stefan Kakowski Aleksander Spasowicz Włodzimierz Parafia i kościół św. Stanisława w Petersburgu Żenkiewicz Józef „Promień Poranny” / „Promień” Dąbrowski Jarosław Klub Robotniczy „Promień” Polska Szkoła Przygotowawcza i Pierwsze Polskie Gimnazjum Żeńskie Stanisławy Ćwierdzińskiej Barchwic Maria Ludwika Petersburskie edycje utworów Adama Mickiewicza Barchwic (Barchwitz) Jan Stanisław Łukaszewicz Dominik Szkiłłądź (Szkiłądź) w zakonie Jakub Jocher Adam Teofil Biblioteka: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół Polski” w Petersburgu Ferdynand Ruszczyc w Petersburgu Teatr Polski i Polskie Studio Teatralne Polonica Petropolitana Piotrogrodzkie inicjatywy charytatywno-oświatowe fundatora KUL Karola Jaroszyńskiego (Prezentacja) Życie Teatralne Wielonarodowego Piotrogrodu-Leningradu w latach 1917-1941 Inwentarz rękopisów Biblioteki Załuskich w Cesarskiej Bibliotece Publicznej
Używamy plików cookies, by ułatwić korzystanie z naszej witryny. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na twoim dysku zmień ustawienia przeglądarki
Akceptuję
Więcej informacji