Moskowskij pr. nr 17
Московский пр., nr 17
Klasycystyczny gmach główny Konstantynowskiej Szkoły Artylerii przebudowany w 1907 r. na bazie wcześniejszych budowli przez inż. wojskowego N. A. Archangielskiego. © citywalls.ru
20.07.2017
Московский пр., nr 17 [Moskowskij pr. nr 17] (dawniej Забалканский пр. [Zabałkanskij pr.])
Klasycystyczny gmach główny Konstantynowskiej Szkoły Artylerii [Константиновское артиллерийское училище] przebudowany w 1907 r. na bazie wcześniejszych budowli. Najpierw znajdował się tu wzniesiony w latach 1759–1760 pałac ks. Woroncowów, który w latach 1797–1798 przekazano na potrzeby założonego w 1795 r. w Gatczynie sierocińca dla sierot wojennych. Wykształcenie zdobywały w nim dzieci szlacheckie i chłopskie. Te pierwsze uczyły się w korpusie kadetów, a następnie trafiały na kursy oficerskie, te drugie w wieku 18 lat wcielano do wojska jako szeregowych żołnierzy. W latach 1806–1809 budynek do rosnących potrzeb sierocińca dostosował architekt Aleksandr N. Sztaubierg (1780–1843). W 1. poł. XIX w. mieścił się tu Pawłowski Korpus Kadetów, który przeniesiono następnie na prosp. Obuchowski. Jego miejsce przy prosp. Moskiewskim zajął Konstantynowski Korpus Kadetów, nazwany tak 17 kwietnia 1855 r. na cześć pierwszego szefa korpusu ochotniczego wielkiego ks. Konstantego Pawłowicza (1779–1831).
Początkowo był to ochotniczy Szlachecki Korpus Kadetów, który powstał w 1807 r. w związku z koniecznością rozbudowy kadr oficerskich na potrzeby wojny z Napoleonem. 14 maja 1859 r. korpus przekształcono w Konstantynowską Szkołę Wojenną [Константиновское военное училище].Ukończyło ją do tego czasu 519 absolwentów, do roku 1894 zaś, kiedy to przyjęła nowy artyleryjski profil, jej absolwentami było już 4455 oficerów. Od 1894 r. szkoła działała jako Konstantynowska Szkoła Artylerii [Константиновское артиллерийское училище]. W 1907 r. w związku z jej stuleciem budynek przystosował do nowych potrzeb i rozbudował (trzecie piętro) inżynier wojskowy Nikołaj A. Archangielski (1862–1917). W 1908 r. wydłużono czas nauki do lat trzech, jednak w związku z wybuchem I wojny światowej w 1914 r. okres ten skrócono do 6–8 miesięcy. Szkołę, która do 1916 r. wypuściła 4544 artylerzystów, zlikwidowano w październiku 1917 r., a jej miejsce zajęły II Piotrogrodzkie Radzieckie Kursy Artyleryjskie [Вторые Петроградские советские артиллерийские курсы РККА], rekrutujące robotników i chłopów, które pierwszych absolwentów wypuściły w październiku 1918 r. W 1920 r. kursy przemianowano w 1. Leningradzką Szkołę Artyleryjską im. Czerwonego Października z trzyletnim okresem nauczania. W 1993 r. w budynku byłej Konstantynowskiej Szkoły Artylerii otwarto Petersburski Rakietowo-Artyleryjski Korpus Kadetów [Санкт-Петербургский кадетский ракетно-артиллерийский корпус].
Wśród absolwentów Konstantynowskiej Szkoły Artylerii byli m.in.: Ludwik Sawicki (1837–1905), generał-lejtnant, bohater wojny rosyjsko-tureckiej (1877–1878), Franciszek Kublicki Piotuch (1860–1920), generał-major, uczestnik I wojny światowej, pochowany na cmentarzu Smoleńskim ojczym poety Aleksandra A. Błoka (1880–1921), oraz Aleksander Krzyżanowski (1895–1951), późniejszy pułkownik „Wilk”, słynny komendant Okręgu Wileńskiego Armii Krajowej, który ukończył ją w czasie I wojny światowej w stopniu chorążego.
Klasycystyczny gmach główny Konstantynowskiej Szkoły Artylerii [Константиновское артиллерийское училище] przebudowany w 1907 r. na bazie wcześniejszych budowli. Najpierw znajdował się tu wzniesiony w latach 1759–1760 pałac ks. Woroncowów, który w latach 1797–1798 przekazano na potrzeby założonego w 1795 r. w Gatczynie sierocińca dla sierot wojennych. Wykształcenie zdobywały w nim dzieci szlacheckie i chłopskie. Te pierwsze uczyły się w korpusie kadetów, a następnie trafiały na kursy oficerskie, te drugie w wieku 18 lat wcielano do wojska jako szeregowych żołnierzy. W latach 1806–1809 budynek do rosnących potrzeb sierocińca dostosował architekt Aleksandr N. Sztaubierg (1780–1843). W 1. poł. XIX w. mieścił się tu Pawłowski Korpus Kadetów, który przeniesiono następnie na prosp. Obuchowski. Jego miejsce przy prosp. Moskiewskim zajął Konstantynowski Korpus Kadetów, nazwany tak 17 kwietnia 1855 r. na cześć pierwszego szefa korpusu ochotniczego wielkiego ks. Konstantego Pawłowicza (1779–1831).
Początkowo był to ochotniczy Szlachecki Korpus Kadetów, który powstał w 1807 r. w związku z koniecznością rozbudowy kadr oficerskich na potrzeby wojny z Napoleonem. 14 maja 1859 r. korpus przekształcono w Konstantynowską Szkołę Wojenną [Константиновское военное училище].Ukończyło ją do tego czasu 519 absolwentów, do roku 1894 zaś, kiedy to przyjęła nowy artyleryjski profil, jej absolwentami było już 4455 oficerów. Od 1894 r. szkoła działała jako Konstantynowska Szkoła Artylerii [Константиновское артиллерийское училище]. W 1907 r. w związku z jej stuleciem budynek przystosował do nowych potrzeb i rozbudował (trzecie piętro) inżynier wojskowy Nikołaj A. Archangielski (1862–1917). W 1908 r. wydłużono czas nauki do lat trzech, jednak w związku z wybuchem I wojny światowej w 1914 r. okres ten skrócono do 6–8 miesięcy. Szkołę, która do 1916 r. wypuściła 4544 artylerzystów, zlikwidowano w październiku 1917 r., a jej miejsce zajęły II Piotrogrodzkie Radzieckie Kursy Artyleryjskie [Вторые Петроградские советские артиллерийские курсы РККА], rekrutujące robotników i chłopów, które pierwszych absolwentów wypuściły w październiku 1918 r. W 1920 r. kursy przemianowano w 1. Leningradzką Szkołę Artyleryjską im. Czerwonego Października z trzyletnim okresem nauczania. W 1993 r. w budynku byłej Konstantynowskiej Szkoły Artylerii otwarto Petersburski Rakietowo-Artyleryjski Korpus Kadetów [Санкт-Петербургский кадетский ракетно-артиллерийский корпус].
Wśród absolwentów Konstantynowskiej Szkoły Artylerii byli m.in.: Ludwik Sawicki (1837–1905), generał-lejtnant, bohater wojny rosyjsko-tureckiej (1877–1878), Franciszek Kublicki Piotuch (1860–1920), generał-major, uczestnik I wojny światowej, pochowany na cmentarzu Smoleńskim ojczym poety Aleksandra A. Błoka (1880–1921), oraz Aleksander Krzyżanowski (1895–1951), późniejszy pułkownik „Wilk”, słynny komendant Okręgu Wileńskiego Armii Krajowej, który ukończył ją w czasie I wojny światowej w stopniu chorążego.
Materiały związane z hasłem
Indeks adresowy:
Moskowskij pr. nr 17
ostatnio dodane
Hasła:
Kochański Paweł
Polacy w Zakładach Putiłowskich (1868–1937)
Związek Młodzieży Polskiej „Zet” w Petersburgu / Piotrogrodzie
Niżyńska Bronisława
Więckowski Aleksander Józef
Słonimski Siergiej
Czarnomska Izabella
Walentynowiczówna Wanda
Skąpski Franciszek Salezy
Słonimski Ludwik
Walentynowicz Marian
Krajowski-Kukiel Feliks
Walentynowicz Rafał Antoni Władysław
Ogiński Ignacy
Szemioth Piotr
Szemioth Stanisław
Szemioth Włodzimierz
Szemioth Aleksander Edward
Żukowska Jadwiga Aniela Tekla
Liniewicz Leon
Filipkowski Stefan Julian
Rawicz-Szczerbo Władysław
Rzymskokatolickie parafie i kaplice Petersburga/Piotrogrodu oraz dekanatu petersburskiego
Mickiewicz Stefan
Kakowski Aleksander
Spasowicz Włodzimierz
Parafia i kościół św. Stanisława w Petersburgu
Żenkiewicz Józef
„Promień Poranny” / „Promień”
Dąbrowski Jarosław
Klub Robotniczy „Promień”
Polska Szkoła Przygotowawcza i Pierwsze Polskie Gimnazjum Żeńskie Stanisławy Ćwierdzińskiej
Barchwic Maria Ludwika
Petersburskie edycje utworów Adama Mickiewicza
Barchwic (Barchwitz) Jan Stanisław
Łukaszewicz Dominik
Szkiłłądź (Szkiłądź) w zakonie Jakub
Jocher Adam Teofil
Biblioteka:
Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół Polski” w Petersburgu
Ferdynand Ruszczyc w Petersburgu
Teatr Polski i Polskie Studio Teatralne
Polonica Petropolitana
Piotrogrodzkie inicjatywy charytatywno-oświatowe fundatora KUL Karola Jaroszyńskiego (Prezentacja)
Życie Teatralne Wielonarodowego Piotrogrodu-Leningradu w latach 1917-1941
Inwentarz rękopisów Biblioteki Załuskich w Cesarskiej Bibliotece Publicznej