Московский пр., nr 17 [Moskowskij pr. nr 17] (dawniej Забалканский пр. [Zabałkanskij pr.])

Klasycystyczny gmach główny Konstantynowskiej Szkoły Artylerii [Константиновское артиллерийское училище] przebudowany w 1907 r. na bazie wcześniejszych budowli. Najpierw znajdował się tu wzniesiony w latach 1759–1760 pałac ks. Woroncowów, który w latach 1797–1798 przekazano na potrzeby założonego w 1795 r. w Gatczynie sierocińca dla sierot wojennych. Wykształcenie zdobywały w nim dzieci szlacheckie i chłopskie. Te pierwsze uczyły się w korpusie kadetów, a następnie trafiały na kursy oficerskie, te drugie w wieku 18 lat wcielano do wojska jako szeregowych żołnierzy. W latach 1806–1809 budynek do rosnących potrzeb sierocińca dostosował architekt Aleksandr N. Sztaubierg (1780–1843). W 1. poł. XIX w. mieścił się tu Pawłowski Korpus Kadetów, który przeniesiono następnie na prosp. Obuchowski. Jego miejsce przy prosp. Moskiewskim zajął Konstantynowski Korpus Kadetów, nazwany tak 17 kwietnia 1855 r. na cześć pierwszego szefa korpusu ochotniczego wielkiego ks. Konstantego Pawłowicza (1779–1831).

Początkowo był to ochotniczy Szlachecki Korpus Kadetów, który powstał w 1807 r. w związku z koniecznością rozbudowy kadr oficerskich na potrzeby wojny z Napoleonem. 14 maja 1859 r. korpus przekształcono w Konstantynowską Szkołę Wojenną [Константиновское военное училище].Ukończyło ją do tego czasu 519 absolwentów, do roku 1894 zaś, kiedy to przyjęła nowy artyleryjski profil, jej absolwentami było już 4455 oficerów. Od 1894 r. szkoła działała jako Konstantynowska Szkoła Artylerii [Константиновское артиллерийское училище]. W 1907 r. w związku z jej stuleciem budynek przystosował do nowych potrzeb i rozbudował (trzecie piętro) inżynier wojskowy Nikołaj A. Archangielski (1862–1917). W 1908 r. wydłużono czas nauki do lat trzech, jednak w związku z wybuchem I wojny światowej w 1914 r. okres ten skrócono do 6–8 miesięcy. Szkołę, która do 1916 r. wypuściła 4544 artylerzystów, zlikwidowano w październiku 1917 r., a jej miejsce zajęły II Piotrogrodzkie Radzieckie Kursy Artyleryjskie [Вторые Петроградские советские артиллерийские курсы РККА], rekrutujące robotników i chłopów, które pierwszych absolwentów wypuściły w październiku 1918 r. W 1920 r. kursy przemianowano w 1. Leningradzką Szkołę Artyleryjską im. Czerwonego Października z trzyletnim okresem nauczania. W 1993 r. w budynku byłej Konstantynowskiej Szkoły Artylerii otwarto Petersburski Rakietowo-Artyleryjski Korpus Kadetów [Санкт-Петербургский кадетский ракетно-артиллерийский корпус].

Wśród absolwentów Konstantynowskiej Szkoły Artylerii byli m.in.: Ludwik Sawicki (1837–1905), generał-lejtnant, bohater wojny rosyjsko-tureckiej (1877–1878), Franciszek Kublicki Piotuch (1860–1920), generał-major, uczestnik I wojny światowej, pochowany na cmentarzu Smoleńskim ojczym poety Aleksandra A. Błoka (1880–1921), oraz Aleksander Krzyżanowski (1895–1951), późniejszy pułkownik „Wilk”, słynny komendant Okręgu Wileńskiego Armii Krajowej, który ukończył ją w czasie I wojny światowej w stopniu chorążego.