Inżeniernaja ul. nr 4
Инженерная ул., nr 4
Rosyjskie Muzeum Etnograficzne założone 22 stycznia 1902 r. pod patronatem cara Aleksandra III jako Oddział Etnograficzny, znajdującego się obok Muzeum Rosyjskiego. Fot. z 2010 r. © MCK (fot. E. Ziółkowska).
27.09.2016
Инженерная ул., nr 4 [Inżeniernaja ul. nr 4]
Rosyjskie Muzeum Etnograficzne [Российский этнографический музей] zostało założone 22 stycznia 1902 r. pod patronatem cara Aleksandra III (1845–1894) jako Oddział Etnograficzny znajdującego się obok Muzeum Rosyjskiego, pod którą to nazwą funkcjonowało do roku 1918. Inicjatorem i kierownikiem prac nad organizacją tej nowej filii Muzeum Rosyjskiego był wybitny etnograf, artysta malarz i fotograf Samuił M. Dudin (1863–1929). Jej uroczyste otwarcie nastąpiło 3 czerwca 1923 r. W latach 1918–1934 muzeum nosiło nazwę Oddziału Etnograficznego Państwowego Muzeum Rosyjskiego, w latach 1934–1948 zaś działało już jako samodzielna placówka pod nazwą Państwowego Muzeum Etnograficznego. Za czasów ZSRR po roku 1992 funkcjonowało jako Państwowe Muzeum Etnografii Narodów ZSRR. Neoklasycystyczny gmach główny muzeum powstał w latach 1902–1913 według projektu Wasilija F. Swinina (1865–1939), który był również projektantem bogatego wystroju monumentalnej Sali Marmurowej, przeznaczonej początkowo na wystawy czasowe. Poniżej imponującej kolumnady salę tę zdobi wykonany przez rzeźbiarzy M. J. Charłamowa i W. S. Bogatyriewa reliefowy fryz zatytułowany Narody Imperium Rosyjskiego. Wśród jego wielopostaciowych scen znajduje się tzw. epizod polski.
Rosyjskie Muzeum Etnograficzne posiada jedną z największych kolekcji w Europie, obejmującą nie tylko tereny terytorium dawnego Imperium Rosyjskiego, a potem ZSRS, ale również wiele krajów Europy i Azji. Obok zbiorów etnograficznych znajdują się tu specjalistyczna biblioteka oraz bogate archiwum rękopiśmienne i fotograficzne. W ramach zleconych przez Aleksandra III zakupów do nowych zbiorów etnograficznych trafiły m.in. stroje ludowe z Królestwa Polskiego i tzw. guberni zachodnich, jak również Prus i Galicji. Na pierwszej petersburskiej wystawie etnograficznej w 1867 r. prezentowano więc oprócz fotografii m.in. stroje wielkopolskie, kurpiowskie, kieleckie i krakowskie (z okolic Proszowic). W XIX w. z muzeum współpracowali też polscy zesłańcy – badacze Syberii, Kaukazu oraz Bliskiego i Dalekiego Wschodu, m.in. badacz Ajnów Bronisław Piłsudski (1866–1918).
Rosyjskie Muzeum Etnograficzne [Российский этнографический музей] zostało założone 22 stycznia 1902 r. pod patronatem cara Aleksandra III (1845–1894) jako Oddział Etnograficzny znajdującego się obok Muzeum Rosyjskiego, pod którą to nazwą funkcjonowało do roku 1918. Inicjatorem i kierownikiem prac nad organizacją tej nowej filii Muzeum Rosyjskiego był wybitny etnograf, artysta malarz i fotograf Samuił M. Dudin (1863–1929). Jej uroczyste otwarcie nastąpiło 3 czerwca 1923 r. W latach 1918–1934 muzeum nosiło nazwę Oddziału Etnograficznego Państwowego Muzeum Rosyjskiego, w latach 1934–1948 zaś działało już jako samodzielna placówka pod nazwą Państwowego Muzeum Etnograficznego. Za czasów ZSRR po roku 1992 funkcjonowało jako Państwowe Muzeum Etnografii Narodów ZSRR. Neoklasycystyczny gmach główny muzeum powstał w latach 1902–1913 według projektu Wasilija F. Swinina (1865–1939), który był również projektantem bogatego wystroju monumentalnej Sali Marmurowej, przeznaczonej początkowo na wystawy czasowe. Poniżej imponującej kolumnady salę tę zdobi wykonany przez rzeźbiarzy M. J. Charłamowa i W. S. Bogatyriewa reliefowy fryz zatytułowany Narody Imperium Rosyjskiego. Wśród jego wielopostaciowych scen znajduje się tzw. epizod polski.
Rosyjskie Muzeum Etnograficzne posiada jedną z największych kolekcji w Europie, obejmującą nie tylko tereny terytorium dawnego Imperium Rosyjskiego, a potem ZSRS, ale również wiele krajów Europy i Azji. Obok zbiorów etnograficznych znajdują się tu specjalistyczna biblioteka oraz bogate archiwum rękopiśmienne i fotograficzne. W ramach zleconych przez Aleksandra III zakupów do nowych zbiorów etnograficznych trafiły m.in. stroje ludowe z Królestwa Polskiego i tzw. guberni zachodnich, jak również Prus i Galicji. Na pierwszej petersburskiej wystawie etnograficznej w 1867 r. prezentowano więc oprócz fotografii m.in. stroje wielkopolskie, kurpiowskie, kieleckie i krakowskie (z okolic Proszowic). W XIX w. z muzeum współpracowali też polscy zesłańcy – badacze Syberii, Kaukazu oraz Bliskiego i Dalekiego Wschodu, m.in. badacz Ajnów Bronisław Piłsudski (1866–1918).
Materiały związane z hasłem
Indeks adresowy:
Inżeniernaja ul. nr 4
ostatnio dodane
Hasła:
Czarnomska Izabella
Walentynowiczówna Wanda
Skąpski Franciszek Salezy
Słonimski Ludwik
Walentynowicz Marian
Krajowski-Kukiel Feliks
Walentynowicz Rafał Antoni Władysław
Ogiński Ignacy
Szemioth Piotr
Szemioth Stanisław
Szemioth Włodzimierz
Szemioth Aleksander Edward
Żukowska Jadwiga Aniela Tekla
Liniewicz Leon
Filipkowski Stefan Julian
Rawicz-Szczerbo Władysław
Rzymskokatolickie parafie i kaplice Petersburga/Piotrogrodu oraz dekanatu petersburskiego
Mickiewicz Stefan
Kakowski Aleksander
Spasowicz Włodzimierz
Parafia i kościół św. Stanisława w Petersburgu
Żenkiewicz Józef
„Promień Poranny” / „Promień”
Dąbrowski Jarosław
Klub Robotniczy „Promień”
Polska Szkoła Przygotowawcza i Pierwsze Polskie Gimnazjum Żeńskie Stanisławy Ćwierdzińskiej
Barchwic Maria Ludwika
Petersburskie edycje utworów Adama Mickiewicza
Barchwic (Barchwitz) Jan Stanisław
Łukaszewicz Dominik
Szkiłłądź (Szkiłądź) w zakonie Jakub
Biblioteka:
Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół Polski” w Petersburgu
Ferdynand Ruszczyc w Petersburgu
Teatr Polski i Polskie Studio Teatralne
Polonica Petropolitana
Piotrogrodzkie inicjatywy charytatywno-oświatowe fundatora KUL Karola Jaroszyńskiego (Prezentacja)
Życie Teatralne Wielonarodowego Piotrogrodu-Leningradu w latach 1917-1941
Inwentarz rękopisów Biblioteki Załuskich w Cesarskiej Bibliotece Publicznej