Институтский пeр., nr 5 [Institutskij pier. nr 5]

Dawny Cesarski Instytut Leśny [Межевой и Лесной институт] powstał w miejsce stworzonych w 1802 r. przez kapitana Alexandra Davidsona tzw. angielskich ferm szkolnych. W 1809 r. odebrano mu je w związku z brakiem dochodów i niedotrzymaniem warunków 23-letniego kontraktu. Znajdujące się na terenie przyszłej uczelni zabudowania mieszkalne i gospodarcze przejętych przez skarb państwa ferm Davidsona zbudował architekt Andriej N. Woronichin (1759–1814). Opierając się na nich, w 1811 r. urządzono tu przeniesiony z Carskiego Sioła Instytut Leśny. Powstał on na bazie powołanego do życia w 1803 r. „Forst Institut” – praktycznej szkoły leśnej, mieszczącej się w Carskim Siole. Gospodarstwo leśne podlegało do tego czasu Urzędowi Morskiemu, który w 1800 r. stworzył przy Morskim Szlacheckim Korpusie klasę kształcącą w tym kierunku. Pierwsze cztery budynki dla nowo utworzonego instytutu powstały w latach 1826–1833 według projektów architektów A. D. Nellingera i I. F. Łukina (1784–1853); w 1827 r. urządzono obok nich park krajobrazowy. Od roku 1837 w instytucie zaczęto również kształcić mierniczych, co spowodowało jego przemianowanie w Instytut Mierniczy i Leśny, który w 1848 r. uzyskał status szkoły wyższej. Ze zmianami tymi wiązała się kolejna przebudowa przeprowadzona w latach 1836–1837 pod kierunkiem architekta Konstantina A. Thona (1794–1881), twórcy rozpowszechnionego za Mikołaja I rosyjsko-bizantyjskiego stylu cerkiewnego. W 1863 r. instytut otrzymał nazwę Akademii Leśnej, a po roku 1865 został ponownie Instytutem Leśnym. Kolejną przebudowę gmachów uczelni przeprowadzono w latach 1884–1886 pod nadzorem architekta Roberta L. Perszkego [Perschkego?] (1841–1916), znanego w Petersburgu z realizacji szpitali, archiwów i obiektów cerkiewnych. Dodatkowo pod kierunkiem A. I. Ditricha dobudowano w latach 1900–1903 dwa skrzydła. W 1929 r. uczelnia otworzyła nowe kierunki i ponownie stała się Akademią Leśną. Od roku 2011 nosi oficjalnie nazwę Petersburskiego Państwowego Uniwersytetu Leśno-Technicznego im. S. M. Kirowa [Санкт-Петербургский государственный лесотехнический университет им. С. М. Кирова].

W gronie absolwentów uczelni, których do roku 1917 było 4,3 tys., znajdowała się również znacząca reprezentacja Polaków. Przykładowo w 1887 r. studiowało ich tam 107. Spośród polskich pedagogów Instytutu Leśnego największym uznaniem cieszył się związany z tą uczelnią w latach 1876-1901 prof. Aleksander Rudzki (1838-1901), specjalista w zakresie urządzania lasów, redaktor specjalistycznych periodyków i autor kilku podręczników, którego wychowankiem był m.in. Jan Miklaszewski (1874-1944), późniejszy prof. warszawskiej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Wykładowcą Instytutu Leśnego był także sadownik Adam Hrebnicki (1857/1858–1941), ojciec rotmistrza Witolda Pileckiego – Julian Pilecki (zm. 1932). W 1965 r. na fasadzie gmachu głównego akademii umieszczono tablicę pamiątkową ku czci powstańca i rewolucjonisty Walerego Antoniego Wróblewskiego (1836–1908). Napis na niej głosi: „Tu uczył się i w 1857 r. ukończył Instytut Leśny Walery Wróblewski, generał Komuny Paryskiej, członek Rady Generalnej Pierwszej Międzynarodówki”.