Akademika Lebiediewa ul. nr 6
Академика Лебедева ул., nr 6
Widok ogólny klasycystycznego gmachu głównego Wojskowej Akademii Medycznej zbudowanego w latach 1789-1809 według projektu architektów A. Porto i A. N. Woronichina. © citywalls.ru
24.02.2016
Академика Лебедева ул., nr 6 [Akademika Lebiediewa ul. nr 6] (dawniej Нижегородская ул. [Niżegorodskaja ul.])
Wojskowa Akademia Medyczna [Военно-медицинская академия] – klasycystyczny korpus główny akademii powstał na stronie Wyborskiej, przy nab. Newy w latach 1789–1809 według projektu architektów Antonia Porta, autora m.in. budynku mennicy w twierdzy Pietropawłowskiej, i Andrieja N. Woronichina (1759–1814), projektanta soboru Kazańskiego, także malarza. Naukę rozpoczęto w 1800 r. Ukazem cara Pawła I (1754– 1801) z 29 grudnia 1798 r. akademię przekształcono bowiem w funkcjonującą przy założonych przez Piotra I (1672–1725) szpitalach wojskowych (1715–1717) szkołę dla lekarzy. W 1806 r. przy akademii powstała także pierwsza rosyjska klinika. Uczelnia, w której kształcili się lekarze, weterynarze i farmaceuci, zyskujący po jej ukończeniu prawa równe członkom Akademii Nauk, podlegała najpierw Ministerstwu Oświaty. W 1808 r. przyjęła nazwę Cesarskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej i przeszła pod zwierzchnictwo Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Od 1838 r. znalazła się pod nadzorem Ministerstwa Wojny, a jej głównym zadaniem stało się kształcenie lekarzy wojskowych. W latach 1872–1892 przy akademii funkcjonowały również kursy dla akuszerek, przekształcone potem w Żeńskie Kursy Medyczne. Wykładowcą akademii był m.in. uznawany za ojca rosyjskiego położnictwa naukowego dyrektor kliniki i instytutu położniczego oraz współzałożyciel petersburskiego Towarzystwa Akuszeryjno-Ginekologicznego Edward Antoni Krassowski (1823–1898). W 1881 r. przemianowana została w Wojskową Akademię Medyczną. W murach tej uczelni (obecnie jest to zespół kilkunastu budowli) kształciło się wielu wybitnych lekarzy różnych specjalności, w tym grono Polaków, a wśród nich Józef Mianowski (1804–1879) i Henryk Kułakowski (1808–1890) oraz twórcy rosyjskiej szkoły psychiatrii: Jan Baliński (1827–1902), Otton Czeczott (1842–1924) i Jan Szeliga Mierzejewski (1838–1908).
Wojskowa Akademia Medyczna [Военно-медицинская академия] – klasycystyczny korpus główny akademii powstał na stronie Wyborskiej, przy nab. Newy w latach 1789–1809 według projektu architektów Antonia Porta, autora m.in. budynku mennicy w twierdzy Pietropawłowskiej, i Andrieja N. Woronichina (1759–1814), projektanta soboru Kazańskiego, także malarza. Naukę rozpoczęto w 1800 r. Ukazem cara Pawła I (1754– 1801) z 29 grudnia 1798 r. akademię przekształcono bowiem w funkcjonującą przy założonych przez Piotra I (1672–1725) szpitalach wojskowych (1715–1717) szkołę dla lekarzy. W 1806 r. przy akademii powstała także pierwsza rosyjska klinika. Uczelnia, w której kształcili się lekarze, weterynarze i farmaceuci, zyskujący po jej ukończeniu prawa równe członkom Akademii Nauk, podlegała najpierw Ministerstwu Oświaty. W 1808 r. przyjęła nazwę Cesarskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej i przeszła pod zwierzchnictwo Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Od 1838 r. znalazła się pod nadzorem Ministerstwa Wojny, a jej głównym zadaniem stało się kształcenie lekarzy wojskowych. W latach 1872–1892 przy akademii funkcjonowały również kursy dla akuszerek, przekształcone potem w Żeńskie Kursy Medyczne. Wykładowcą akademii był m.in. uznawany za ojca rosyjskiego położnictwa naukowego dyrektor kliniki i instytutu położniczego oraz współzałożyciel petersburskiego Towarzystwa Akuszeryjno-Ginekologicznego Edward Antoni Krassowski (1823–1898). W 1881 r. przemianowana została w Wojskową Akademię Medyczną. W murach tej uczelni (obecnie jest to zespół kilkunastu budowli) kształciło się wielu wybitnych lekarzy różnych specjalności, w tym grono Polaków, a wśród nich Józef Mianowski (1804–1879) i Henryk Kułakowski (1808–1890) oraz twórcy rosyjskiej szkoły psychiatrii: Jan Baliński (1827–1902), Otton Czeczott (1842–1924) i Jan Szeliga Mierzejewski (1838–1908).
Materiały związane z hasłem
ostatnio dodane
Hasła:
Czarnomska Izabella
Walentynowiczówna Wanda
Skąpski Franciszek Salezy
Słonimski Ludwik
Walentynowicz Marian
Krajowski-Kukiel Feliks
Walentynowicz Rafał Antoni Władysław
Ogiński Ignacy
Szemioth Piotr
Szemioth Stanisław
Szemioth Włodzimierz
Szemioth Aleksander Edward
Żukowska Jadwiga Aniela Tekla
Liniewicz Leon
Filipkowski Stefan Julian
Rawicz-Szczerbo Władysław
Rzymskokatolickie parafie i kaplice Petersburga/Piotrogrodu oraz dekanatu petersburskiego
Mickiewicz Stefan
Kakowski Aleksander
Spasowicz Włodzimierz
Parafia i kościół św. Stanisława w Petersburgu
Żenkiewicz Józef
„Promień Poranny” / „Promień”
Dąbrowski Jarosław
Klub Robotniczy „Promień”
Polska Szkoła Przygotowawcza i Pierwsze Polskie Gimnazjum Żeńskie Stanisławy Ćwierdzińskiej
Barchwic Maria Ludwika
Petersburskie edycje utworów Adama Mickiewicza
Barchwic (Barchwitz) Jan Stanisław
Łukaszewicz Dominik
Szkiłłądź (Szkiłądź) w zakonie Jakub
Biblioteka:
Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół Polski” w Petersburgu
Ferdynand Ruszczyc w Petersburgu
Teatr Polski i Polskie Studio Teatralne
Polonica Petropolitana
Piotrogrodzkie inicjatywy charytatywno-oświatowe fundatora KUL Karola Jaroszyńskiego (Prezentacja)
Życie Teatralne Wielonarodowego Piotrogrodu-Leningradu w latach 1917-1941
Inwentarz rękopisów Biblioteki Załuskich w Cesarskiej Bibliotece Publicznej