1-ja Krasnoarmiejskaja ul. nr 11
1-я Красноармейская, nr 11
Rzymskokatolickie Seminarium Duchowne i kościół metropolitalny p. w. Wniebowzięcia NMP. Widok od strony tzw. Polskiego ogrodu. Fot. z 2014 r. © MCK (fot. S. Yonov).
01.12.2015
1-я Красноармейская, nr 11 [1-ja Krasnoarmiejskaja ul. nr 11]
Rzymskokatolickie Seminarium Duchowne [Духовная семинария Римско-католической архиепархии] (RzSD) i kościół metropolitalny pw. Wniebowzięcia NMP. RzSD działało w latach 1879–1918, w Petersburgu od roku 1879. Jego pierwsza siedziba mieściła się w dawnym pałacu gubernatora cywilnego stolicy przy prosp. Rimskogo-Korsakowa 49 (dawniej prosp. Jekatieringofskim 37).
Pierwszym rektorem RzSD był bp Karol Hryniewiecki (1841–1929). Nauka trwała w nim pięć lat, limit miejsc tzw. kazionokosztnych, czyli dla kandydatów kształcących się na koszt państwa wynosił 40. Niekiedy brakowało jednak kandydatów na kapłanów do obsadzenia wszystkich tych miejsc. W ostatnim roku działalności – 1917 w seminarium studiowało 165 kleryków. Przez cały okres działalności w murach seminarium kształciło się ich 997. W gronie absolwentów był m.in. kandydat do wyniesienia na ołtarze bp Antoni Malecki (1861–1935). Reaktywowane w roku 1996 w Moskwie, po gruntownym remoncie ponownie mieści się pod tym samym adresem i działa obecnie jako Wyższe Rzymskokatolickie Seminarium Duchowne Maryi Królowej Apostołów.
Budynek kościoła wzniesiony w latach 1870–1873 według projektu architekta Wasilija I. Sobolszczikowa (1808–1872) przy współpracy Jewgrafa S. Borotnikowa (1836–1910) i poświęcony uroczyście 12 kwietnia 1873 r. stał się częścią zespołu architektonicznego przebudowanego i rozbudowanego (trzecie piętro w bocznych skrzydłach) w latach 1900–1902 przez inżyniera cywilnego i architekta Lwa P. Szyszkę (1872–1943). Składały się nań Rzymskokatolickie Kolegium Duchowne, Pałac Arcybiskupi i Polski Ogród. Zamknięto go wraz z seminarium w roku 1918, jego opiekunem był wówczas wykładowca Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej ks. Czesław Falkowski (1867–1969), późniejszy rektor Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. Ponownie zamknięty w 1930 r., zwrócony wiernym w 1995 r., został rekonsekrowany 24 maja 1998 r. przez ówczesnego metropolitę moskiewskiego abp. Tadeusza Kondrusiewicza.
Zob. http://www.encspb.ru/object/2804677971?lc=ru
Rzymskokatolickie Seminarium Duchowne [Духовная семинария Римско-католической архиепархии] (RzSD) i kościół metropolitalny pw. Wniebowzięcia NMP. RzSD działało w latach 1879–1918, w Petersburgu od roku 1879. Jego pierwsza siedziba mieściła się w dawnym pałacu gubernatora cywilnego stolicy przy prosp. Rimskogo-Korsakowa 49 (dawniej prosp. Jekatieringofskim 37).
Pierwszym rektorem RzSD był bp Karol Hryniewiecki (1841–1929). Nauka trwała w nim pięć lat, limit miejsc tzw. kazionokosztnych, czyli dla kandydatów kształcących się na koszt państwa wynosił 40. Niekiedy brakowało jednak kandydatów na kapłanów do obsadzenia wszystkich tych miejsc. W ostatnim roku działalności – 1917 w seminarium studiowało 165 kleryków. Przez cały okres działalności w murach seminarium kształciło się ich 997. W gronie absolwentów był m.in. kandydat do wyniesienia na ołtarze bp Antoni Malecki (1861–1935). Reaktywowane w roku 1996 w Moskwie, po gruntownym remoncie ponownie mieści się pod tym samym adresem i działa obecnie jako Wyższe Rzymskokatolickie Seminarium Duchowne Maryi Królowej Apostołów.
Budynek kościoła wzniesiony w latach 1870–1873 według projektu architekta Wasilija I. Sobolszczikowa (1808–1872) przy współpracy Jewgrafa S. Borotnikowa (1836–1910) i poświęcony uroczyście 12 kwietnia 1873 r. stał się częścią zespołu architektonicznego przebudowanego i rozbudowanego (trzecie piętro w bocznych skrzydłach) w latach 1900–1902 przez inżyniera cywilnego i architekta Lwa P. Szyszkę (1872–1943). Składały się nań Rzymskokatolickie Kolegium Duchowne, Pałac Arcybiskupi i Polski Ogród. Zamknięto go wraz z seminarium w roku 1918, jego opiekunem był wówczas wykładowca Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej ks. Czesław Falkowski (1867–1969), późniejszy rektor Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. Ponownie zamknięty w 1930 r., zwrócony wiernym w 1995 r., został rekonsekrowany 24 maja 1998 r. przez ówczesnego metropolitę moskiewskiego abp. Tadeusza Kondrusiewicza.
Zob. http://www.encspb.ru/object/2804677971?lc=ru
Materiały związane z hasłem
Hasła powiązane:
Rzymskokatolickie Seminarium Duchowne w Petersburgu
Rzymskokatolickie Seminarium Duchowne w Petersburgu
Adresy powiązane:
Rimskogo-Korsakowa pr. nr 49
Indeks adresowy:
1-ja Krasnoarmiejskaja ul. nr 11
ostatnio dodane
Hasła:
Kochański Paweł
Polacy w Zakładach Putiłowskich (1868–1937)
Związek Młodzieży Polskiej „Zet” w Petersburgu / Piotrogrodzie
Niżyńska Bronisława
Więckowski Aleksander Józef
Słonimski Siergiej
Czarnomska Izabella
Walentynowiczówna Wanda
Skąpski Franciszek Salezy
Słonimski Ludwik
Walentynowicz Marian
Krajowski-Kukiel Feliks
Walentynowicz Rafał Antoni Władysław
Ogiński Ignacy
Szemioth Piotr
Szemioth Stanisław
Szemioth Włodzimierz
Szemioth Aleksander Edward
Żukowska Jadwiga Aniela Tekla
Liniewicz Leon
Filipkowski Stefan Julian
Rawicz-Szczerbo Władysław
Rzymskokatolickie parafie i kaplice Petersburga/Piotrogrodu oraz dekanatu petersburskiego
Mickiewicz Stefan
Kakowski Aleksander
Spasowicz Włodzimierz
Parafia i kościół św. Stanisława w Petersburgu
Żenkiewicz Józef
„Promień Poranny” / „Promień”
Dąbrowski Jarosław
Klub Robotniczy „Promień”
Polska Szkoła Przygotowawcza i Pierwsze Polskie Gimnazjum Żeńskie Stanisławy Ćwierdzińskiej
Barchwic Maria Ludwika
Petersburskie edycje utworów Adama Mickiewicza
Barchwic (Barchwitz) Jan Stanisław
Łukaszewicz Dominik
Szkiłłądź (Szkiłądź) w zakonie Jakub
Jocher Adam Teofil
Biblioteka:
Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół Polski” w Petersburgu
Ferdynand Ruszczyc w Petersburgu
Teatr Polski i Polskie Studio Teatralne
Polonica Petropolitana
Piotrogrodzkie inicjatywy charytatywno-oświatowe fundatora KUL Karola Jaroszyńskiego (Prezentacja)
Życie Teatralne Wielonarodowego Piotrogrodu-Leningradu w latach 1917-1941
Inwentarz rękopisów Biblioteki Załuskich w Cesarskiej Bibliotece Publicznej