Wozniesienskij pr. nr 9
Вознесенский пp., nr 9
Eklektyczna kamienica czynszowa Strugowszczykowa, w której w latach 1824-27 mieszkał pisarz i dziennikarz Tadeusz Bułharyn (1789-1859). © citywalls.ru
20.07.2017
Вознесенский пp., nr 9 [Wozniesienskij pr. nr 9]
Eklektyczna kamienica czynszowa Strugowszczykowa, być może chodzi tu o ojca Aleksandra N. (1808–1878), poety i tłumacza – Nikołaja S., który był synem Stiepana B. Strugowszczykowa (1738–1804), dyrektora szkół powszechnych guberni petersburskiej.
W latach 1824–1827 w budynku tym mieszkał pisarz i dziennikarz Tadeusz Bułharyn (1789–1859).
Eklektyczna kamienica czynszowa Strugowszczykowa, być może chodzi tu o ojca Aleksandra N. (1808–1878), poety i tłumacza – Nikołaja S., który był synem Stiepana B. Strugowszczykowa (1738–1804), dyrektora szkół powszechnych guberni petersburskiej.
W latach 1824–1827 w budynku tym mieszkał pisarz i dziennikarz Tadeusz Bułharyn (1789–1859).
W 1850 r. otworzono tu szpital św. Łazarza dla chorych dochodzących – pierwszą w Rosji całodobową placówkę typu półklinicznego. Powstała ona według pomysłu lekarza F. F. van der Fljasa [Fliasa?], który kierował nią do 1859 r. Fundatorem szpitala był ks. Maksymilian Leuchtenburski (1817–1852), prezydent Akademii Sztuk Pięknych i dyrektor Instytutu Górniczego. W związku ze zmianą przeznaczenia w latach 1855–1859 kamienicę Strugowszczykowa przebudowano z jednoczesną nadbudową pod kierunkiem architekta Aleksandra Ch. Piela [Alexandra Eduarda Poela] (1809–1902). Po śmierci ks. Maksymiliana szpital przybrał nazwę Maksymilianowskiego, a patronat nad nim objęła wielka ks. Jelena Pawłowna – Fryderyka Charlotta Maria Wirtemberska (1806–1873). Za jej długoletnich rządów szpital prowadził ambulatorium i rozdawnictwo lekarstw, dysponował oddzielnymi miejscami dla oficerów, a pacjentów starano się grupować według rodzajów schorzeń, wprowadzono też praktyki dla młodych lekarzy. W 1893 r. kierownikiem szpitala został lekarz Nikołaj A. Wieliaminow (1855–1920), z którego inicjatywy w 1897 r. otwarto przy szpitalu pierwszą w Rosji szkołę rzemieślniczą dla osób niepełnosprawnych. W latach 1908–1913 przeprowadzono kolejną częściową przebudowę budynku, która była dziełem architekta Andrjeja F. Pela (1878–1938). Po roku 1917 szpital zmieniał wielokrotnie nazwy i zakres działalności, obecnie nosi nazwę Szpital Maksymilianowski – Szpital Miejski nr 28 Rejonu Admirałtiejskogo.
Materiały związane z hasłem
ostatnio dodane
Hasła:
Czarnomska Izabella
Walentynowiczówna Wanda
Skąpski Franciszek Salezy
Słonimski Ludwik
Walentynowicz Marian
Krajowski-Kukiel Feliks
Walentynowicz Rafał Antoni Władysław
Ogiński Ignacy
Szemioth Piotr
Szemioth Stanisław
Szemioth Włodzimierz
Szemioth Aleksander Edward
Żukowska Jadwiga Aniela Tekla
Liniewicz Leon
Filipkowski Stefan Julian
Rawicz-Szczerbo Władysław
Rzymskokatolickie parafie i kaplice Petersburga/Piotrogrodu oraz dekanatu petersburskiego
Mickiewicz Stefan
Kakowski Aleksander
Spasowicz Włodzimierz
Parafia i kościół św. Stanisława w Petersburgu
Żenkiewicz Józef
„Promień Poranny” / „Promień”
Dąbrowski Jarosław
Klub Robotniczy „Promień”
Polska Szkoła Przygotowawcza i Pierwsze Polskie Gimnazjum Żeńskie Stanisławy Ćwierdzińskiej
Barchwic Maria Ludwika
Petersburskie edycje utworów Adama Mickiewicza
Barchwic (Barchwitz) Jan Stanisław
Łukaszewicz Dominik
Szkiłłądź (Szkiłądź) w zakonie Jakub
Biblioteka:
Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół Polski” w Petersburgu
Ferdynand Ruszczyc w Petersburgu
Teatr Polski i Polskie Studio Teatralne
Polonica Petropolitana
Piotrogrodzkie inicjatywy charytatywno-oświatowe fundatora KUL Karola Jaroszyńskiego (Prezentacja)
Życie Teatralne Wielonarodowego Piotrogrodu-Leningradu w latach 1917-1941
Inwentarz rękopisów Biblioteki Załuskich w Cesarskiej Bibliotece Publicznej