Арсенальная ул. [Arsienalnaja ul.] / Минеральная ул. [Minieralnaja ul.] (nieco w głębi od ulicy)

Dawny rzymskokatolicki cmentarz Wyborski [Выборгское римско-католическое кладбище] oraz kościół pw. Nawiedzenia NPM. Do dziś zachował się jedynie mały fragment tej największej i jedynej katolickiej nekropolii Petersburga, głównego miejsca pochówków polskiej diaspory. Szacuje się, że spoczywało na nim ok. 40 tys. osób kilkunastu narodowości.

Został założony na podarowanej katolikom w 1856 r. przez cara Aleksandra II (1818–1881) działce na tzw. Kulikowym Polu w Wyborskiej części miasta. Wkrótce potem powstał Komitet Budowy Cmentarza i Kościoła pod przewodnictwem o. Dominika Łukaszewicza (1802–1876). Kościół pw. Nawiedzenia NMP wzniesiono według projektu przygotowanego nieodpłatnie przez wybitnego petersburskiego architekta Nikołaja L. Benois (1813–1898). Konsekracji neoromańskiej świątyni dokonał 2 lipca 1859 r. metropolita mohylewski abp Wacław Żyliński (1803–1863). Ponownie poświęcono ją po dobudowaniu wieży w 1879 r. W ołtarzu głównym znajdował się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej.

W początkach XX w. świątynia stała się kościołem parafialnym, przy którym funkcjonował przytułek dla starszych i ubogich, sierociniec oraz szkoła parafialna z progimnazjum. Jeszcze w maju 1918 r. odbyła się tu procesja Bożego Ciała. Po trwających od lat 20. XX w. groźbach i szykanach 1 listopada 1938 r. kościół zamknięto, a cmentarz sukcesywnie likwidowano. Świątynia została zwrócona wiernym w 2002 r. i jest obecnie miejscem kultu bł. Bolesławy Marii Lament (1862–1946), założycielki Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny, która w latach 1907–1921 prowadziła w tutejszej parafii ożywioną działalność oświatowo-wychowawczą.

Podziemia kościoła pw. Nawiedzenia NMP były miejscem pochówku metropolitów mohylewskich, m.in. Ignacego Hołowińskiego (1807–1855), Antoniego Fijałkowskiego (1796–1893) i Bolesława Kłopotowskiego (1848–1903), oraz osiadłych w Petersburgu hrabiów Potockich, w tym osławionego marszałka konfederacji targowickiej 1792 r. Stanisława Szczęsnego Potockiego (1753–1805). Na cmentarzu spoczywali m.in. wykładowcy Instytutu Górniczego Antoni Nowicki (1839–1900) i Zygmunt Woysław (1850–1904), profesorowie Instytutu Technologicznego Edward Wróblewski (1848–1892) i Bronisław Wyleżyński (1851–1895), profesor Instytutu Leśnictwa Aleksander Rudzki (1838–1901), geolog Leonard Jaczewski (1858–1916), lekarze Stanisław Daniłło (1847–1897), Witold Kozłowski (1843–1901), Władysław Krajewski (1841–1901) i Jan Szeliga Mierzejewski (1838–1908), architekci Antoni Fijałkowski (1842–1898), Apolinary Krasowski (1818–1875) i Karol Majewski (1824–1897) oraz kompozytor i dyrygent Wiktor Każyński (1812–1867). Groby mieli tu również członkowie najbliższej rodziny dyktatora powstania styczniowego 1863 r. Romualda Traugutta (1826–1864).